De avond vordert langzaam. Ik weet om en nabij wat mij te wachten staat, maar wie begint het spel? Moet ik opeens klaar gaan staan? Wacht ik totdat hij een teken geeft? Daarnaast voel ik mij toch wel een soort van zenuwachtig. Normaal spreken we nooit details uit bij een spel. Opeens is het er en laten we ons leiden door het moment. Nu weet ik dat we straks spel gaan hebben en dat maakt mij nerveus. Nerveus als in de zin dat ik tijd heb om er over na te denken en dat is nou juist iets wat ik niet wil. Daarom zou ik ook geen goede D zijn, maar dat terzijde.
,Schatje…het is tijd.’ Ik hoor het je zeggen maar ik kijk je niet aan. Ik leg mijn telefoon weg, zeg nonchalant ,Ok’, en met dit enkele woord sta ik op en loop de kamer uit. Terwijl ik mij klaar maak, richten de pijlen van nervositeit zich op onzekerheid. In de ochtend is het lichaam mooier, zachter, slanker na een hele nacht rust. ’s Avonds ben je korter, dikker en meer getekend na een hele dag actief zijn. Of deze details ook daadwerkelijk zichtbaar zijn vraag ik mij af, maar in mijn hoofd is het er.
Zoals afgesproken loop ik de woonkamer weer in gekleed in niets anders dan pumps, enkel- en polsboeien en mijn gloednieuwe collar. Jij wijst mij mijn plek en zegt: ,Zelfde regels als vanmorgen (vergeten in deel 1 te verwerken), je maakt geen geluid. Het enige wat ik je kan horen zeggen is oranje of rood. Duidelijk?’ Ik knik en richt mijn blik op de grond. Je begint met het vastmaken van mijn polsboeien aan de spreaderbar en deze verdwijnt weer achter mijn nek. Heel de tafel ligt vol met al ons speelgoed. Je loopt langzaam om de tafel, pakt zo nu en dan eens iets op, legt het dan weer neer. Zo pak je ook de kettingen. Aangezien je alles wel een keer hebt aangeraakt, schrik ik hier niet van. Totdat je met de kettingen op mij af komt lopen. De haartjes op mijn lichaam gaan overeind staan. Dit gaat hij toch niet menen? En of hij het meent. Je houdt me scherp in de gaten als je de kettingen op mijn schouders legt en ziet wat voor effect dit heeft. Die klotedingen zijn ijskoud! Zonder er bij na te denken probeer ik grappig te zijn. ,Had je ze niet even in de magnetron kunnen leggen?’ Dat kan helemaal niet, dat snap ik ook wel. ,Shh.’ Als gevolg duw je nog meer koud metaal tegen nog meer van mijn warme huid. Ik ril, tril en weet niet zeker of ik dit wel heel erg leuk vind. Denk aan hoe snel het zich aanpast aan je lichaamstemperatuur. Even doorbijten nog. Maar ieder stukje ketting wat langzaam warmer wordt, vervang jij wel ergens op mijn lichaam door een nieuw ijskoud stukje totdat ik helemaal vast sta in kettingen. Dan gebied je mij te gaan zitten. Met veel moeite laat ik mij op de bank zakken en jij positioneert mij. Je loopt weer naar de tafel en komt met touw terug. Mijn enkel wordt geknoopt en vastgezet aan de poot van de bank. Ik begin door te krijgen waar je heen wilt en denk alleen maar, blijf rustig ademhalen. Niet panikeren nu. Hetzelfde proces doorloop je met mijn andere enkel. Er is nog heel wat touw over. Dit had je uiteraard zelf ook wel bedacht en begint met het vastbinden van mijn bovenbenen. Ook hier gaat ieder bovenbeen vast aan de zijkant van de bank. Met gespreide benen zit ik voor je. Nu kan het alle kanten op gaan. Waar heb je voor gekozen?
Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden als ik probeer te zien en te bedenken wat je van de tafel gaat pakken. Zodra je je weer richting mij draait, zie ik het antwoord in je handen. De wand. De motherfucking wand! Nervositeit speelt weer op, maar ook trots. Trots dat je dit onthouden hebt, trots dat je zo creatief bent met je plannetjes. Maar ook angst. Angst voor het onbekende, bang dat het niet gaat lukken, dat mijn lichaam weer gaat saboteren, bang voor mislukking.
Je grijnst van oor tot oor als je de wand aanzet en mijn richting op komt. Zonder enige waarschuwing druk je de trillingen tegen mijn clit aan. Ik voel hoe een climax zich opbouwt en op het moment dat ik ga komen, buig ik voorover en verhinder zo een explosie van een orgasme. ,Ik ga je iedere keer steeds meer vast zetten totdat je stil blijft zitten.’ Iedere keer? Hoorde ik dat nou goed? Mijn goed, wat heb ik mij nu weer op de hals gehaald?
Mijn polsen zaten nog vast aan de spreaderbar achter mijn nek, maar voor de rest kon ik mijn armen omhoog doen, van links naar rechts bewegen. Als hij klaar is, niet meer. Dan zit de bar vast aan de achterkant van de bank en heb ik dus weer een stukje minder bewegingsvrijheid. Opnieuw pak je de wand, zet hem aan en stimuleer je mijn clit. Opnieuw voel ik hoe een orgasme nadert en met de weinige vrijheid die ik nog heb in mijn lichaam, beweeg ik mijn hoofd en borst zo wild heen en weer dat ik weer niet volledig kom. Je zucht. ,Moet ik nu serieus ook je hoofd nog gaan vastzetten?’ Ik giechel van…ja van wat eigenlijk? Ongeloof? Of ben ik zojuist daadwerkelijk officieel doorgedraaid?
Je bent weer in mijn gezichtsveld en ik probeer uit hoeveel beweging ik nog kan maken met mijn hoofd. Ook mijn speelcollar is vastgemaakt met touw aan de spreaderbar, denk ik? Wat weer verbonden is met de bank gok ik zo. Ok, nu wordt het menens. Ik besef dat er geen weg meer terug is. Hij zal niet rusten voordat ik voor zijn ogen, volledig zonder gene, uitgebreid ben klaar gekomen.
De wand doet zijn werk. Een nieuw hoogtepunt nadert en hoeveel mijn lichaam ook probeert te draaien, ik kan het niet meer saboteren. Het gevoel klimt en klimt, totdat ik het uitschreeuw van genot. Ok, dat was het. Mission accomplished. Ik zie de tevredenheid in je ogen als ik langzaam de mijne open. Blijkbaar heb ik je een teken gegeven van leven want zonder pardon zet je de wand weer op de juiste plek. Ik hakkel, stotter en probeer aan te geven dat dat niet kan, dat het mij niet gaat lukken. Maar ik voel het al opborrelen. En zonder enige waarschuwing kom ik weer….en weer…..en weer.
Ontelbare keren heb je mij tot waanzin gedreven. Elk orgasme was anders, op verschillende manieren intens. Sommige orgasmes heb ik verwelkomt, sommige probeerde ik te minderen. Pas wanneer ik bezweet en kapot ben, stop jij en maak je beheerst stukken touw los.
Niet veel later gaan we naar bed. Ik voel hoe al mijn spieren keihard hebben gewerkt. Dat zal wel spierpijn worden over een aantal dagen denk ik bij mijzelf. Ik glimlach en vlei mij neer op je borst. Hier sluit ik mijn ogen en val in een heerlijke slaap. Ik hou van je, fishy
ladylabyrint 